سفری متفاوت به الجزایر | کشف ناشناخته های یک سرزمین
همه ساله گردشگران بسیاری راهی سفر به اقصی نقاط دنیا می شوند. در این میان عده ای هستند که ماجراجویی را چاشنی سفر می کنند و قدم به خاک کشورهایی می گذارند که وجهه ی خوبی در دنیا ندارند. اکثر آن ها از تماشای چیزی که می بینند، در مقابل آنچه شنیده بودند، حیرت زده می شوند. آن ها با زیبایی و شگفتی هایی روبرو می شوند که تا پیش از سفرشان هیچ سخنی از آن ها نشنیده بودند. یکی از گردشگرانی که با چنین تجربه ای مواجه شده، کارگردانی فرانسوی به نام تولت (Tolt) است. او که از نگاه انتقادی و ناآگاهانه ی مردم نسبت به برخی کشورها به ستوه آمده، روش خاصی را برای معرفی این سرزمین ها پیش گرفته است. در ادامه همراهمان شوید تا به کشور الجزایر سفر کنیم و به روش جالب تولت با این کشور آفریقایی آشنا شویم.
تولت در گذشته به کشورمان نیز سفر کرده بود و با روش جالب خودش، تمامی افرادی را که سفر به ایران را خطرناک و بیهوده می دانستند به سخره گرفته بود. حالا او با شعار به الجزایر نروید، به شمال آفریقا و این کشور مسلمان سفر کرده و تجربیاتش را به روشی جالب و کنایه آمیز با دیگران به اشتراک گذاشته است. در واقع پشت پرده ی سخنان و شاید کنایه های تولت، به کسانی است که کشور الجزایر را برای سفر نامناسب می دانند و معتقدند که این کشور از فرهنگ و تمدن غنی برخوردار نیست، جاذبه ی گردشگری ندارد و هزار بهانه ی دیگری که بی خبران می تراشند و از تماشای زیبایی های چنین کشوری محروم می مانند.
با تولت برای سفر به الجزایر همراه می شویم، از میان صحرا به مرزهای کشور قدم می گذاریم و ناگهان با نوشته ی الجزایر فقط یک صحرای وسیع است، مواجه می شویم. شاید تولت هم مثل ما، بارها وصف صحرایی بودن الجزایر را شنیده باشد، اما این بار خودش به این کشور سفر کرده تا حقیقت را کشف کند. ناگهان طبیعت سرسبز الجزایر به استقبال ما می آید و درختان قد برافراشته ی الجزایر، به ما نشان می دهند که سرزمینشان بیش از یک صحراست...
یک مرد الجزایری را با لباس های عربی در میان کوهها ملاقات می کنیم. به ما گفته شده که الجزایر ارزش دیدن را ندارد اما طبیعت بکر، جاده ها و سواحل بی نظیرش خلاف آن را ثابت می کنند. آثار تاریخی این کشور را به نظاره می نشینیم؛ این سرزمین باستانی حتی روزگاری محفل رومیان نیز بوده است و آثار تاریخی همچون باقی مانده های شهر تاریخی تی پازه (Tipaza)، کلیسای نوتقه دام دو افقیک (Notre-Dame d'Afrique) و ... از گذشته های دور برای این کشور به یادگار مانده‌اند. در ادامه از سازه های منحصر به فرد و زیبای الجزایر بازدید می کنیم. جالب آن است که مردمان الجزایر در جهان به بی سوادی و نداشتن علم کافی محکوم شده اند، اما کتابخانه‌های وسیع و دانشجویان الجزایری چهره ی دیگری را به ما نشان می دهند. حتی تولت با نشان دادن جلد کتاب یکی از دانشجوها، به ما یادآور می شود که نویسنده ی شناخت‌شده، آلبر کامو (Albert Camus) نیز الجزایری بوده است. طبق های پر از غذاهای لذیذ، مردمان خوش رو و مهربان و جامعه ی پرشور الجزایر، بسیار وسوسه کننده اند و ما که با شعار به الجزایر نروید سفرمان را آغاز کرده بودیم، شاید دل کندن از این همه زیبایی برایمان سخت باشد...
با کارناوال و تولت همراه شوید، می خواهیم چهره ی حقیقی الجزایر را به تماشا بنشینیم...
دیدگاه جدید
